χάνδαξ

-ακος, ο, ΝΑ, και ως κύριο όν. Χάνδακας, ο, Ν

νεοελλ.

(λογ. τ.)

1. το χαντάκι

2. ως κύριο όν. ο Χάνδακας

μεσαιωνική ονομασία τού Ηρακλείου Κρήτης λόγω τής τάφρου που περιέβαλλε τα τείχη τής πόλης

αρχ.

οχυρωμένη θέση.

[ΕΤΥΜΟΛ. αραβ. khandaq].